Asembler i język asemblera to dwa terminy ściśle związane z programowaniem komputerowym. Język asemblera to język programowania niskiego poziomu, specyficzny dla architektury konkretnego procesora lub mikrokontrolera. Jest to format czytelny dla człowieka, będący symboliczną reprezentacją instrukcji kodu maszynowego zrozumiałych dla procesora.
Z drugiej strony asemblery to narzędzia programowe używane do tłumaczenia kodu języka asemblera na kod maszynowy, który może zostać wykonany przez procesor. Asembler pobiera kod asemblera jako dane wejściowe, przetwarza go i generuje odpowiedni wynik kodu maszynowego.
Język asemblera jest czasami określany jako język średniopoziomowego, ponieważ stanowi krok naprzód w stosunku do kodu maszynowego, ale nie jest tak abstrakcyjny, jak języki programowania wysokiego poziomu, takie jak C++ czy Python. Język asemblera jest bliższy podstawowemu sprzętowi niż języki wysokiego poziomu, co oznacza, że programiści mają większą kontrolę nad zasobami systemowymi, takimi jak procesor, pamięć i urządzenia wejścia/wyjścia.
Podsumowując, asembler to program, który tłumaczy język asemblera na kod maszynowy, a język asemblera to język programowania niskiego poziomu, specyficzny dla konkretnego procesora lub mikrokontrolera. Programiści używają języka asemblera do pisania programów, które wchodzą w interakcję ze sprzętem komputera bardziej bezpośrednio, niż jest to możliwe w przypadku języków wysokiego poziomu.
