Dlaczego klasy Pythona dziedziczą obiekt?

Czy jest jakiś powód, dla którego deklaracja klasy ma dziedziczyć z object?

W Pythonie 3, poza kompatybilnością między Pythonem 2 i 3, bez powodu. W Pythonie 2 wiele powodów.

Historia Pythona 2.x:

W Pythonie 2.x (od 2.2 i nowszych) istnieją dwa style klas w zależności od obecności lub nieobecności object jako klasy bazowej:

1. Klasy w stylu „klasycznym”: nie mają klasy object jako klasy bazowej:

   >>> class ClassicSpam:      # no base class
   ...     pass
   >>> ClassicSpam.__bases__
   ()
   

2. „nowe” klasy stylu: mają bezpośrednio lub pośrednio (np. dziedziczą z typ wbudowany), object jako klasa bazowa:

   >>> class NewSpam(object):           # directly inherit from object
   ...    pass
   >>> NewSpam.__bases__
   (<type 'object'>,)
   >>> class IntSpam(int):              # indirectly inherit from object...
   ...    pass
   >>> IntSpam.__bases__
   (<type 'int'>,) 
   >>> IntSpam.__bases__[0].__bases__   # ... because int inherits from object  
   (<type 'object'>,)
   

Bez wątpienia, pisząc zajęcia, zawsze będziesz chciał wybrać zajęcia w nowym stylu. Korzyści z tego są liczne, aby wymienić niektóre z nich:

• Obsługa deskryptorów. W szczególności możliwe są następujące konstrukcje z deskryptorami:

  1. classmethod: A method that receives the class as an implicit argument instead of the instance.
  2. staticmethod: metoda, która jako pierwsza nie otrzymuje niejawnego argumentu self argument.
  3. właściwości z property: Utwórz funkcje do zarządzania pobieraniem, ustawianiem i usuwaniem atrybut.
  4. __slots__: oszczędza zużycie pamięci przez klasę, a także zapewnia szybszy dostęp do atrybutów . Oczywiście nakłada ograniczenia.

• Metoda statyczna __new__: pozwala dostosować sposób, w jaki są nowe wystąpienia klas Utworzony.

• Kolejność rozwiązywania metod (MRO): w jakiej kolejności klasy bazowe klasy będą przeszukiwane podczas próby określenia, którą metodę należy wywołać.

• Powiązane z MRO, super wywołania. Zobacz też, super() uważane za super.

Jeśli nie dziedziczysz po object, zapomnij o nich. Bardziej wyczerpujący opis poprzednich wypunktowań wraz z innymi zaletami „nowych” klas stylów można znaleźć tutaj.

Jedną z wad klas w nowym stylu jest to, że sama klasa jest bardziej wymagająca pamięci. Jeśli jednak nie tworzysz wielu obiektów klasowych, wątpię, aby stanowiło to problem i jest to negatywne zatonięcie w morzu pozytywów.

Historia Pythona 3.x:

W Pythonie 3 rzeczy są uproszczone. Istnieją tylko klasy w nowym stylu (określane po prostu jako klasy), więc jedyną różnicą w dodawaniu object jest konieczność wpisania 8 dodatkowych znaków. Ten:

class ClassicSpam:
    pass

jest całkowicie równoważny (poza nazwą :-) z tym:

class NewSpam(object):
     pass

i do tego:

class Spam():
    pass

Wszyscy mają object w swoim __bases__.

>>> [object in cls.__bases__ for cls in {Spam, NewSpam, ClassicSpam}]
[True, True, True]

Więc co powinieneś zrobić?

W Pythonie 2: zawsze dziedzicz wyraźnie po object. Zdobądź korzyści.

W Pythonie 3: dziedzicz z object, jeśli piszesz kod, który stara się być niezależny od Pythona, to znaczy, że musi działać zarówno w Pythonie 2, jak i w Pythonie 3. W przeciwnym razie nie rób tego, to naprawdę sprawia, że nie ma różnicy, ponieważ Python wstawia go za kulisami.

Python 3

• class MyClass(object): = Klasa w nowym stylu
• class MyClass: = Klasa w nowym stylu (niejawnie dziedziczy z object)

Python 2

• class MyClass(object): = Klasa w nowym stylu
• class MyClass: = KLASA STAREGO STYLU

Wyjaśnienie:

Definiując klasy bazowe w Pythonie 3.x, możesz usunąć object z definicji. Może to jednak otworzyć drzwi do naprawdę trudnego do wyśledzenia problemu…

Python wprowadził klasy w nowym stylu z powrotem w Pythonie 2.2, a obecnie klasy w starym stylu są naprawdę bardzo stare. Dyskusja o klasach w starym stylu jest pogrzebana w 2 Dokumenty .x i nie istnieją w dokumentacji 3.x.

Problem polega na tym, że składnia klas w starym stylu w Pythonie 2.x jest taka sama jak alternatywna składnia klas w nowym stylu w Pythonie 3.x. Python 2.x jest nadal bardzo powszechnie używany (np. GAE, Web2Py), a każdy kod (lub koder), który nieświadomie wprowadza definicje klas w stylu 3.x do kodu 2.x, będzie miał bardzo przestarzałe obiekty bazowe. A ponieważ zajęcia w starym stylu nie są nikomu na celowniku, prawdopodobnie nie będą wiedzieć, co ich uderzyło.

Więc po prostu przeliteruj to z daleka i oszczędź łzom programistom 2.x.

Tak, to jest obiekt w „nowym stylu”. Była to funkcja wprowadzona w Pythonie2.2.

Obiekty w nowym stylu mają inny model obiektów niż obiekty klasyczne, a niektóre rzeczy nie będą działać poprawnie z obiektami w starym stylu, na przykład super(), @property i deskryptory. Zapoznaj się z tym artykułem, aby uzyskać dobry opis nowości klasa stylu to.

SO link do opisu różnic: Jaka jest różnica między starym stylem i nowe klasy stylów w Pythonie?

Historia z Naucz się Pythona w trudny sposób:

Oryginalna wersja klasy Pythona została zepsuta na wiele poważnych sposobów. Do czasu rozpoznania tej wady było już za późno i musieli ją poprzeć. Aby rozwiązać ten problem, potrzebowali stylu „nowej klasy”, aby „stare klasy” nadal działały, ale możesz użyć nowej, bardziej poprawnej wersji.

Zdecydowali, że użyją słowa „obiekt”, pisanego małymi literami, jako „klasy”, z której dziedziczysz, aby utworzyć klasę. Jest to mylące, ale klasa dziedziczy po klasie o nazwie „object”, aby utworzyć klasę, ale nie jest to obiekt, tak naprawdę jest to klasa, ale nie zapomnij dziedziczyć po obiekcie.

Również po to, aby poinformować Cię, jaka jest różnica między klasami w nowym stylu a klasami w starym stylu, jest to, że klasy w nowym stylu zawsze dziedziczą z klasy object lub z innej klasy, która dziedziczyła z klasy object:

class NewStyle(object):
    pass

Innym przykładem jest:

class AnotherExampleOfNewStyle(NewStyle):
    pass

Podczas gdy klasa bazowa w starym stylu wygląda tak:

class OldStyle():
    pass

A klasa potomna w starym stylu wygląda tak:

class OldStyleSubclass(OldStyle):
    pass

Widać, że klasa bazowa w starym stylu nie dziedziczy po żadnej innej klasie, jednak klasy w starym stylu mogą oczywiście dziedziczyć po sobie nawzajem. Dziedziczenie z obiektu gwarantuje, że określona funkcjonalność jest dostępna w każdej klasie Pythona. Nowe klasy stylów zostały wprowadzone w Pythonie 2.2

Tak, jest historyczne. Bez tego tworzy klasę w starym stylu.

Jeśli użyjesz type() na obiekcie w starym stylu, otrzymasz po prostu „instancję”. Na obiekcie w nowym stylu otrzymujesz jego klasę.

Składnia instrukcji tworzenia klasy:

class <ClassName>(superclass):
    #code follows

W przypadku braku innych nadklas, z których konkretnie chcesz dziedziczyć, superclass powinna zawsze mieć wartość object, która jest korzeniem wszystkich klas w Pythonie.

object to technicznie podstawa klas „nowego stylu” w Pythonie. Ale dzisiejsze zajęcia w nowym stylu są tak dobre, jak bycie jedynym stylem zajęć.

Ale jeśli nie użyjesz wyraźnie słowa object podczas tworzenia klas, to jak wspomnieli inni, Python 3.x niejawnie dziedziczy z nadklasy object. Ale myślę, że wyraźny jest zawsze lepszy niż ukryty (piekło)

Informacje